Wewnętrzne systemy sygnalizowania mogą być rzeczywistym narzędziem ułatwiającym diagnozowanie nieprawidłowości w zakładzie pracy, mogą jednak stać się również rozwiązaniem papierowym – wdrożonym, lecz nie wywierającym realnego wpływu na ograniczenie zagrożeń u pracodawcy. Co o tym decyduje? Minimalne standardy, którym wdrażany system powinien odpowiadać. Jakie to standardy? Na ten temat w środowiskach – biznesowym, akademickim oraz pozarządowym – zainteresowanych tematyką sygnalizowania toczy się dyskusja. Różne punkty widzenia przedstawiają standardy opracowane przez następujące organizacje:

Komisja Nadzoru Finansowego:

• Whistleblowing w bankach (2017)

Transparency International:

• The business case for „speaking up”: how internal reporting mechanisms strengthen private-sector organization (2017)

Government Accountability Project:

• International Best Practices for Whistleblower Policies (2013)
• opracowanie nt. naruszania standardów w sprawach sygnalistów w ONZ, jego funduszach, programach lub agencjach: Representative Cases in Which the United Nations or its Funds, Programmes or Agencies have not Complied with Best Practices in Whistleblower Protection (2014)

Standardy brytyjskie:

• Whistleblowing. Guidence for Employers and Code of Practice (2015)

Międzynarodowa Izba Handlu (ICC):

• ICC Guidelines on Whistleblowing (2008)
• ICC Rules on Combating Corruption (2011)

Bank Światowy:

• Summary of World Bank Group Integrity Compliance Guidelines